Yýkýk bir þehirde sensiz Harap acýlarýmla Boþ sokaklar Her köþeden sensizlik fýþkýrýyor belirsizce… Hafif sis var gecede Dumanlý birazda yangýnlardan
Canýmý acýtan sensizlikte Çýplak ayaklarýmla küçük taþlar üzerinde Yürüyorum yokluðuna…
Dökülmüþ duvarlarýn sývalarý Zorbalýkla sökülmüþ taþlarý yerinden Bir köþesi yýkýlmýþ bir ev var karþýmda Kurumuþ terasýndaki sarmaþýk Dökülmemiþ yapraklarý Ýnadýna sarýlmýþ dallarýna Kuþlar yok artýk bu þehirde Sesleri çýnlamýyor aðaçlardan
Aðaçlarý da yok bu þehrin Sökülmüþ köklerinden Dizilmiþ yosun tutmuþ tomruklarý bir köþeye… Rüzgarýn o acý veren uðultusu kulaðýmda O ýssýz gecede yokluðunu fýsýldýyor köþelerime
Mustafa Ali Gökçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa ali gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.