KENDİ KENDİNE
Bir güzel dört aynadan/ Bakar kendi kendine.
Kýrk mumu kýrk odadan/ Yakar kendi kendine.
Billur gibi camlara, Sýr çekmemiþ, anlara!
Pazar kurmuþ canlara, Satar kendi kendine.
Suyu göklere taþýr/ Döner yere ulaþýr,
Irmak olup dolaþýr/ Akar kendi kendine.
Engin eder yüceyi/ Gündüz eder geceyi,
Yüzündeki peçeyi/ Açar kendi kendine.
Ýþ iþlemez gereksiz/ Sebep yok ki sebepsiz,
Yeri göðü direksiz/ Tutar kendi kendine.
Gerçek kara sevdada/ Mecnun’da o, Leyla’da,
Kul’da kendi, Mevla’da/ Tapar kendi kendine.
Sekiz cennet yapýyý/ Yedi tamu çatýyý,
Açar, on beþ kapýyý/ Kapar kendi kendine.
Kalbini aþksýz koyma/ O çalarken sen oyna,
O her þeyi, bir ayna/ Yapar kendi kendine.
Hem yaralý, hem melam/ Haddimi ki bir kelam?
“Ol” diyen, O vesselam/ Sapar kendi kendine,
11.06.2009 Mustafa yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.