GÖNÜL GÖNÜL OTUR YERINDE
GÖNÜL GÖNÜL OTUR YERÝNDE Þu baðrýmdan akýyor sevgi(insan)seli,
Neden kondurursun sinene eli,
Bu iþin sonu böyle olur belli,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...
Deðer verip,muhabbet-saygý sunarsýn,
Bu da kimmiþ deyip,kenara konarsýn,
Yetmezmiþ gibi,bir de azar duyarsýn,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...
Ortalýkta dolaþýr baþý boþlar,
Sanki birþeymiþ gibi seni haþlar,
Ne ayaklar belli ne de baþlar,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...
Ezilip,daðýlýyorsun kendi içinde,
Kayýb edip gidiyorsun,hergün gücünde,
Herkes kendi keyfinde,kendi cecinde,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...
Sen Halife’nin aziz gönlüsün,
Ne kadar enli,ne kadar da boylusun,
Aslý,nesli, belli olan aþkla dolusun,
GÖNÜL GÖNÜL otur yerinde...
HALÝFE TATAR..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.