Kýrgýn
Ýlk yaz vurgunu
Hanýmellerim
Konmuyor üzerine
Ömürsüz mevsiminde
Tül kanatlý kelebeklerim
Kör düðüm aklým
Dökülürken geceye
Mah’ý kovalayýp
Daðýn ardýnda
Her yeni baþlangýç senle
Sessizce sohbetim
Mazideki hayalinle
Hangi kulak sen ki
Hangi aðýz sen
Dokunurmu yürekleri
Yüreðime
Güllerin yanýðý
Acýtýrken genzimi
Unutulmuþ coþkulardý
Ýçimi burkan
Yollarýma serptiðin
Gülleri toplayýp
Açmaya cesaretsizdi
Ellerim
Dar kapýlar önünde
Öylece kalmamda
Ondan
Düþ yorgunu
Gözlerim
Kapanmýyor artýk
Yakamda ilikli
Kýyamadýðým
En son umudum
Ölüm kadar kara çürüyor
Düþtü düþecek topraða
Biliyormusun
Baðladým onu
Düþmesin diye
Rüzgara yalvardým
Esme diye
Derken
Sýðýnýyorum
Acýmasýz zamana
yeni baþlangýçlar senle
eskileri de
gülümsedin...
gülümsedim...
delikýzým
aslýnda darmadaðýndý kelimelerim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.