Yalnýzlýk bir sonbahardýr Sararmýþ yapraklarýyla dökülen Pörsümüþ bir kalbin boðuk sesiyle Hicabýndan kesilen son nefesiyle Puslu bir sevdadýr, içimden sökülen Yalnýzlýk bir vazgeçiþtir, Kuytularda acýya selam verilirken Elinde ölümle gelen bir celladýn Ufak gözlerinde eriyen bir kadýn Dokunur nabzýna, kalem kýrýlýrken Yalnýzlýk, çöllerin serabýdýr, Gezinir bezirganlar yörüngesinde þaþkýn Bilemez baðrýmýzda açan çiçekler, Birazdan elimizde sararýp solacaklar. Her umut, tozuyla viran olup gider, aþkýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
huzeyfi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.