Yarım kalan şiir

Meyvenin dalýnda asýlý kaldýðý gibi asýlýyým
Farkýndalýktan çok uzak ve sairlerin hasýlýyým
Bir kurdun iþtahýný kabartacak kadar naif asiliðim
Bir gün aþikareyim, ertesinde karman çorman
Yine yinelenir, kördüðüm

Akþam olunca, büzülen yapraklar benim
Kökünden sulanýr, gövdesinden nefes alýr tenim
Göðü süzerken, yýldýzlarý saðarken, üç karanlýk içre cenin
Bedenden soyunduðunda, burçlara yolculuðunda, ruhum
Kilim desenli kanatlarýnla, kelebek olduðunda
Gök kuþaðý renklerinin, her boðumunda
Goncadan güle, her sancýlý doðumda
Ýliklere iþleyen zemheri soðuðunda
Yürek ýsýtan sýmsýcak umut
Gönülleri ferahlatan bulut
Sýnýrlarý sonsuz buut
Benim, adým aþk!

Sen ki, yarým kalan þiir
Yanmaya cesaretin varsa, uzat
Uzat ellerini, güneþi kucakla tut
Kasýrgalar eþliðinde þevkle, zevkle
Daðlarý devir, taþlarý yamult
Ve unut, artýk
Beni unut!

Dünyanýn gözüne parmaðýmý soktum
Karartmýþçasýna geleceðini
Getirene dek seni bana
Rüyalarýmýn askerleri
Seni bana yaka paça
Gözlerimi gündüzlere
Kapattým, açmayacaðým..

Mehmet Sani Özel
10.06.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: