Elimdeki aþkýmýn gülü yalan,
Üstümdeki saçýnýn teli yalan…
Gözümde, aþkýmýn seli yalan;
Gözler, dudaklar, eller yalan…
Yanaðýmdan öpücük alýþýn yalan,
Aþkýnla omzuma yatýþýn yalan,
Gözünden, içime akýþýn yalan;
Aþklar, sözler, þarkýlar yalan…
Elele tutuþup gezdiðimizi,
Anlatabildik mi sevdiðimizi?
Ýçinde yüzdüðümüz hayat denizi;
Sarýlýp birbirimize; kurtulduðumuz yalan…
Yok artýk adýnla þiir dilimde,
Kalmadý artýk elin elimde,
Sesinle yaralanan deli kalbimde;
Acým, sancým, feryadým, yalan…
Bu aþký bekleyen asýr yalan,
Diz üstü çökmüþ esir yalan,
Gönlümüzde ”medcezir” yalan;
Aþk yalan, saz yalan, söz yalan…
Her köþe baþýnda gördüðüm sen,
Kaderime santim santim ördüðüm sen,
Ýçimdeki acýyý kahýrý bir bilsen;
“aþkým”, “balým”, “seviyorum” yalan…
Elimdeki yaram iyileþti gitti,
Solumdaki hazan geçiþti gitti,
Kadere bir serzeniþti bitti;
Kahýrým, acým, isyaným yalan…
Bembeyazdý güneþinin rengi,
Cennettendi teninin rengi,
Ýster hasret dersin; istersen yergi;
“kýrmýzým”, “mavim”, “yeþilim” yalan…
Mahpustum gönlünün ücralarýna,
Saklýydým aþkýnýn mecralarýna,
Bakmadýn gönlümün ricalarýna;
Volta’lar, parmaklýk, tespih yalan…
Yýldýzlara sorardýk aþkýmýzý,
Fallardan seçerdik þarkýmýzý,
Aradýk, bulamadýk farkýmýzý;
Yengeçler, kovalar balýklar yalan…
Nice gece uykuya haramdým,
Nice gece kâbuslara uyandým,
Belki “kader”dim, âleme ayandým;
Geceler, kâbuslar, acýlar yalan…
“hayal gördüm” dedirttin, anladým seni,
Kâbuslara mahkûm ettirdin beni,
Sonunda kalbimden vurdum kendimi;
Mecnun’lar, Ferhat’lar, kerem’ler yalan…
Böyle bir aþka mý “sonsuzluk” dedim?
Nasýl da ölüme “sensizlik” dedim…
Ne ömrüm kaldý; ne aðýz tadým;
Ben’sizlik, sensiz’lik, sonsuz’luk yalan…
Nice nâmeler, sýfatlar senindi,
Caným, aþkýmýn tek bedeliydi,
Beni anlayan, berduþtu, deliydi;
“inci’m”, “gonca’m”, “cennet’im” yalan…
Daha nasýl yalvarayým? bittim!
Pýlýmý, pýrtýmý toplayýp gittim,
Kendimi siyaha mahkum ettim;
“günaydýným, narçiçeðim, sevdiðim” yalan…
Böyle unutmak var mýydý aþkta?
Gönlünü avutmak, nasýl baþka?
Gözüme lânet etseydim keþke;
Rüya, hayal, serap yalan…
Kanasýn gözlerim aðladýðýnda,
Þimþekler gürlesin, çaðladýðýnda…
Tutulsun dilim seni andýðýnda;
“aþkým”, “gamzelim”, “sevgilim” yalan…
Gördüðüm her yüzü sana benzettim,
Adýný þiirle, sazla bezettim,
Aklýmý ”sen, sen, sen”le tozuttum;
Umut, kanýt, beyit yalan…
Azrail’le pazarlýða oturdum her an,
Hep seslenirdi, “þimdi senin sýran”
“sar beni” dedim, býrakma bir an;
Diri’m, ölüm, kalým yalan…
“Cennet’ten gelen” saymýþtým seni,
“Yeniden doðan” saydým kendimi,
Senin bu ettiðin ‘hak’ deðil mi?
Doðuþum, cennetim, cehennem yalan…
Asýl aþkýn iþkencesi yalan,
Ýsyanýmýn en temel gerekçesi yalan,
Böyle bir aþk görülmüþ mü ki?
Sevenin sevdiðine ölmediði yalan…
28,02,2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.