Ben seni yaþarken, Gönlümün en ücralarýnda. Ve sen varken, Bedenimin her hücresinde. Acýlarýmdan çýkarken, Sancýlý dumanlar. Uykularýma haciz koyarken Feryad-ü fîganlar, Gönlümdeki halý tezgâhýnda Gergef gergef seni dokurken, Her ilmikte hece hece seni okurken,Sen, Evet sen doluyken her anýmda, SEN YOKSUN... Olmadýn ki hiç yanýmda..... Gönül eczanemde varken, Aþk yarasýnýn her ilâcý. Benim acý çemkem, Senin bu acýyý bilmemen çok acý.... Oysa ben giydirmiþtim sana Gönlümde ebediyyet tacýný. Ölümsüzleþtirmek için seni, Ben, bende ölümü öldürdüm... Ama SEN YOKSUN... Ýþte bunun içindir Maðlup olmasý korkularýmýn yenilerine. Betonlaþmasýn diye duygularým kaskatý Aþkla geçireceðim, Sen olmasan da tüm hayatý... Nasýl olsa, Acýlarla barýþýk ve aþka aþýktýr gönlüm.
09.06.2009 Mustafa EROL Antalya Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
delikan99 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.