Bir ilik sonbahar sabahiydi
Ve ben bir kapinin zilini caldim
Bir ekmekle biraz yiyecek verdiler elime
Kapiyi kapattilar suratle yüzüme...
Soguk bir kis gününde bir kösede oturken
Gözyaslarim yanaklarimi islatiyordu
Garip ve zavalli dercesine insanlar bana bakiyordu
Bir kac kisi bes on kurus koydu yanima
Karnimi doyurur sicak bir yer bulursun diye...
Perisan bir halde yürüken ilk baharda
Bir otobüs durdu uzun yolumda
Bin hayirima götüreyim gidecegin yere dedi
Belliki o da halime acimisti...
Günes her tarafa isik saciyordu
Cevremdeki insanlar mutluluk kahkahalari atiyordu
Ben ise sessizce yalniz oturuyordum parkta
Yanima birisi yaklasip bir cay getirdi
Al ic kardesim belliki paran yok dedi...
O da bana acimisti biliyordum
Herkes bana acidi bir dilenci gibi
Evet ben bir dilenciydim
Ama para dilenmedim kimse bunu farketmedi
Yanima gelip derdin ne senin diye sormadi
Yoksuldum perisandim cok yalnizdim
Ama para degil sevgiye muhtactim
Bunu anlatamadim ne istedigimi söyleyemedim
Sevgisiz kalinca kurudu umutlarim
Kayboldu sessizce mutluluklarim
Sevilmeye hasretim kimsede bunu anlamiyor
Sevgi dileniyorum sessizce utanarak insanliktan...
SeNGüL/meLike
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.