“ebruliiii hanýmeli açan” bir bahçeleri olmadý bir evleri oldu oysa derme çatma birkaç eþya oradan buradan toplama yola bakýyordu camlarý Nazým Hikmet ’i okuyordu caný “o mavi gözlü bir devdi minnacýk bir kadýn sevdi”
kaderleri miydi “mavi dev” binlerce þiir arasýndan seçilen yarýnlarý mýydý !
hey gidi koca Nazým Hikmet hey gel de gör þimdi nasýl aðlýyor bak bir kadýn zengin bir cücenin koynunda yitirilen arkasýndan o adamýn
unutulur mu zamanla devleþen geceler her gün biraz daha büyürken yalnýzlýk her köþe baþýnda duran sanki O dev adam dönüp bakacak diye umutlanýyorken gecelerine bir ýslýk ýslak bir mendil gibi yanan alnýna dudak olacak sanýyorken
mavi gözlü dev bir gecede yitirilen dev þimdi anlýyor ki sevdalara mezar oldu bahçesinde ebruli hanýmeli açmayan ev...
Nurten Altýnok Sosyal Medyada Paylaşın:
nurten altınok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.