AĞLA BÜLBÜL
Aðla bülbül aðla, sus artýk ötme,
Dalýna konacak, gülüm kalmadý.
Ne dersen? Anlamam, figanlar etme,
Kuþdili konuþan, dilim kalmadý.
Sýrtýma yamalý, aba giyerek,
Üç gün açlýk çekip, bir gün yiyerek,
Gece gündüz Leyla, Leyla diyerek,
Mecnunun gezdiði, çölüm kalmadý.
Gönül ateþine, hararet kesen,
Þafaðý okþayýp, seherde esen,
Benden fayda olmaz, yandým da desen,
Zülfünde dolaþan, yelim kalmadý.
Ayarým bozuktur, yüklerim denksiz,
Baðým baðban’adýr, bahçem de renksiz,
Sohbetim kýl-ü kal, sazým ahenksiz,
Kalbini titreten, telim kalmadý.
Rabbime baðladým, bütün umudu,
Gözümü kapladý, hayret buludu,
Mevsimlerim kurak, toprak kurudu,
Sevdalarla coþan, selim kalmadý.
Ardýma, önüme, bak sollu, saðlý,
Gönlüm paramparça, ciðerim daðlý,
Kanatlarým kýrýk, kollarým baðlý,
Sana uzanacak, elim kalmadý.
Aðla bülbül aðla, hani? Gül nerde?
Ortak etme beni, çektiðin derde,
Zaten yaralýyým, baþým hep yerde,
Doðrulup kalkacak, belim kalmadý.
10.08.2000……………Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.