Anlam veremiyordu. Ama artýk çok geçti. Tüyleri diken diken. Halbuki yaz günüydü. Yinede tir tir titriyordu. Çok sevmiþti. Aþkýn önüne set çekilmiþti. Ne zor bir durumdu. Aþk acýsý çekiyordu. Karþýlýk bulmuþtu aþklar. Ama iki tarafta çaresizdi. Eller,ayaklar. Prangaya vurulmuþ. Kýpýrdayamýyorlardý. Aþklarý için için aðlýyordu. Giderlerken içler alev alev. Dönüp arkaya bakamadýlar. Ne yazýk ki artýk onlar. Aþk sürgünüydü.
Bayram Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahzun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.