Hüzünleri yeþertip
Yaðan yaðmurlar
Adam boyu acýlar
Kök salýyordu
Ayak diplerimizde
Göðsümüzün aðrýlarý
Belkide
Þafaktan kalkýp gelen
Kýzýl renkli rüzgarýn
Saçlarýndan tutan
Düþlerin
Akþama devinmesiydi
Uysal dualarýn
Fýsýltýlar içinde
Kýpýrdarken dudaklarý
Yangýnlarýn
Yaðmur ormanlarýnda
Ferahlamasý için
Þiirler noktalanýyor
Bir yerlerde
Kýþkýrtýcý ve nefretle
Yaralý kuþlar
Ölüyor birer birer
Dað baþlarýnda
Göðsünde vurup
Kürüyüp yar baþlarýndan
Atýyorsun
Ben’im diye yüreðini
Kalemin kurþun gibi
bin pare iþliyor
damarlarýmda dolanan
sen dem’ime mayalanýp
küstah
baðdaþ kuruyor gözlerime
yapma
görmüyormusun sýzýlarýmý
gönlümde serseri bir ateþ
ne kora dönen
ne de küllenen
yanýyor ha yanýyor
ah çektikçe
her seferinde ölen
eti kemiðinden ayrýlan
anason kokulu bir derbeder
vazgeç
peki
canýn saolsun
ben yanarým
göçebe , kolay nefesler
arzu ateþi için at beni
körükle
yak da
dirilen güzde
ne umut ,
ne de
güller artýk gülüyor
ne de bülbüller ötüyor
ömürkonuðu denilen bu baðlarda
vurun turnalarý
bir avuç gökyüzünü karart
sal
nefret ve karanlýðýný
yýldýzlara
delikýzým
haziran ama bilmiyorum hangi gün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.