Bembeyaz bir gecede, düþlerime gelensin. Semada miracýný, bitir beyaz güvercin. Münzevi hayatýmda, güller açýp gülensin. Yaþadýðýn mekana, götür beyaz güvercin.
Hicret edip zamandan, gerçeði görebilsem, Gönlündeki kabeyi, tavafa erebilsem, Býraktýðýn gülleri, bahçende derebilsem, Ayaðýnda toz olmak, yeter beyaz güvercin.
Kainatýn sýrlarý, tezgahýnda dokunur. Sýddýkýn sadakati, mektebinde okunur. Þefaat pýnarýndan, yaðmur bile yýkanýr. Sana hasret ölmekten, beter beyaz güvercin.
Gözündeki ýþýkta, sevgi, þefkat yanýyor. Zatýný bir ben deðil, tüm kainat anýyor. Melekler bile senin, hatýrýna iniyor. Kudret kelamýnda söz, ne der beyaz güvercin.
Sensiz gökyüzü mahzun, güneþ artýk doðmuyor. Sen gideli yaðmurlar, bereketli yaðmýyor. Yetimlerin gönlüne, rahmet eli deðmiyor. Firakýn kor ateþi, tüter beyaz güvercin.
Mehmet TEKECÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
sadecemim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.