Boþ gözlerle bakarken Kalabalýðýn telaþýna. O an farkettim neresinde olmadýðýmý hayatýn. Uzun zaman önce Nasýl çekip gittiðimii kendimden. Ve bakmadýðýmý utançsýzca Aynada, sürekli kaçýrdýðým gözlerime.
Korkularýmý bastýrmak için, Sessizce, bir köþesinde, Saklandýðýmý çocukluðumun. Bulunmayý delicesine isterken Kaybolduðumu kimsenin anlamadýðýný.
Ýnatla anlayamadýðýmý, Geçmiþ yaralarý kanatmanýn Bugünü iyileþtiremeyeceðini Ve her seferinde baþa almanýn Aslýnda hiç baþlayamamak olduðunu.
O anda vazgeçtim. Yaralarýmý kanatmaktan, Piþmanlýklarýmý yüksek sesle tekrarlamaktan, Karanlýðýýma tutsak olmaktan.
Ve içten bir gülümsemeyle karþýladým kendimi, Uzun zaman önce çekip gittiðim bu yoldan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aslı KAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.