Ýstanbul’dan, ilk ayrýlýþým deðil, Ama Döneceðimi bilsem de, Ayrýlýk iþte.
Yüreðim de burukluk Gözlerimde nem Ayný sahne yaþanýyor yine istemeden.
Çünkü Býrakýyorum sevdamý, Düþüyorum yollara gece yarýsý. Uyku çöküyor gözlerime. Ara sýra dalýyor gözlerim, Kýsa metrajlý film gibi, Rüyalarýma giriyor sevdiðim.
Molada iniyorum otobüsten Yüzümü yýkýyorum Bir çay içiyorum Aralanýyor gözlerim belli belirsiz Yine dalýyor gözlerim karanlýklara
Araba farlarýnda düþlüyorum hayatý Çizgi çizgi geçiyor gözümün önünden yaþam
Kazandýklarýmý, Ve kaybettiklerimi düþünüyorum Sonuç; yaþým kýrk dört Bakýyorum tek kazancým sen
Ankara’ya iniyorum kuþluk vakti Aradýðým bir bardak çay Bir dilimde su böreði Giriyorum bahçeli de bir pastaneye Geliyor ama boðazýmdan geçmiyor inan
Aklýma düþüyorsun yine Elimde deðil özlüyorum seni Elimdeki tek deðerdin sen
Sosyal Medyada Paylaşın:
ensar emir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.