BAHTI KAPKARA

Martta Ankara soðuk
Kýzýlay donuk...
vitrinlere bakýyorum buruk buruk.
eteðimden tutmuþ çekiþtiriyor bir çocuk.
eli kara,
yüzü kara,
gözleri kara...
belliki bahtý doðuþtan kapkara...
Mendil uzatýyor.
abla noolursun diyor.
saçlarý kirden dolaþýk,
elbisesi delik delik yýrtýk.
boyu sekizinde,
gözü otuzsekizinde
gösteriyor.
yalvarýyor...
eteðimi çekiþtiriyor...
acýyý kedere katýk yapýp,
kaderini doyuruyor...
karný hiç doymuyor.
elim ayaðýma dolanýyor,
yüzüm kýzarýyor,
vicdaným inliyor,
cebimden üç-beþ kuruþ çýkýyor.
çocuðun kaderini satýn alamýyor.
Elimdeki parayý alýp hýzla fýrlýyor.
vicdaným hala benimle boðuþuyor,
iki damla gözyaþý yerdeki buzu eritiyor...
saat iki olmuþ arkadaþým bekliyor.
hayat hep kaldýðý yerden devam ediyor.
insanlýðýmýz telaþa kapýlmýþ,
sokak çocuðu devletin iþi deyip,
vitrinlere koþuyor...






Sosyal Medyada Paylaşın: