Evrimsel Şiir

zaman durdukca
içiçeliðimiz ýsýtýyor
saniyelere böldüðümüz geceleri.

sensizlik yaralarým kanýyor
her vuslat öncesi
üþümem de hep bundan.

göçlerim var benim kaçýnýlmaz,
kayboluþlarýmýzda eksilen bir ay ýþýðý ömrü,
parmaklarým dudaklarýnda titrek.

denize gidiyor nehirler
ben sana,
þiire duruyorum

MZY20090602
Sosyal Medyada Paylaşın: