Hayatýmýn son demlerini yaþýyorum artýk Bir elimde geriye býrakacaðým sana yazdýðým mektubum bir elimde ise içime son kez cektiðim sigaram yere düþen bir kartanesi kadar hafifim artýk sonbaharda aðacda sallanan bir yaprak kadar titriyorum þimdi hep yalanlarla büyüdük biz belkide hep bu yüzden kactýk korktuk hayattan bize hic bir zaman hayatýn doðrularýný güzelliklerini göstermediler biz hep yalan yanlýþý bildik hep cirkefler ýcýnde büyüdük hani büyüdük diyoruzya belkide büyüyemedik büyülendik hani bir rüya görürsün ya hic uyanmak istemezsin uyandýrýrlar biz hep kabus gördük hic uyandýrýlmadýk biz masallarla büyümedik biz hic bir zaman hayatý toz pembe göremedik hani kelebeklerin yaþayacaðý tek bir gün vardýr ya bir umutla beklerler o günü tek bi gün yaþamak icin biz hep ölümü istedýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
ispartalikiz32 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.