/Yýllar sonra bir karþýlaþma/
Ýncecik ve upuzun bir çift kol
Gören zanneder vücuduyla halay çekiyor
Ayýn ondördü gibi gerilmiþ yay kaþlarý
Dudaklarý hýrsla gerilmiþ bir mengene! Hiç gülmüyor
Belinde siyah bir kemer
Son deliði bile bol geliyor.
Yüzü incecik melekler kadar güzel
Lakin kaderi hiç onlara benzemiyor!
Bembeyaz bir ten sadece saçlarý tezat
Gözleri ateþe hazýr! Niþan almýþ bekliyor
Fýrlatýyor okunu her kaldýrdýðýnda baþýný
‘Ölmek gibi’ gibi olsa da insan kaçmak istemiyor...
Bakma! Yalvarýrým bana öyle bakma.
Bu kadar nefreti hak edecek ne yaptým
Bak hâlâ elim ayaðým tutmuyor heyecandan
Yüreðim yine avuçlarýmda.
Allah’ým: Nasýl da zor buna dayanmak
Nefesim terlere bulanmýþ kör bir ahmak.
Demek farz oldu artýk
Aval, aval uzaktan bakmak...
Ölüm elindense alýrdým
Zehir olsan bir seferde içerdim
Tüm dünyadan geçtim yine geçerim
Aðlama! Kýyamam bir damla gözyaþýna
Bas elini göðsüne sýkýca ve anla!
O birlikte el uzattýðýmýz yýldýz çoktan kaydý gitti
Güneþ bile kaç bin kez tazelendi
Bir fýrtýnadan sýðýnacak yer arýyordum,
Ki ;kendime geldim; evlenmiþim!
Evet; daha dün gibiydi ama,
Þimdi kýzým var üç yaþýnda!
Hani sana söz vermiþtim
Adýný daðlara taþlara yazacaðým diye!
Evet, olmadý sözümü tutamadým,
Ama adýný kucaðýmda yaþatýyorum hâlâ
...... onun adý da!...
(sen beyaz bir orkide mantosu giymiþ, Siyah bir lalesin.Kendine çok iyi bak ve helak etmeye uðraþma kendini. ’Çünkü melekler ölmezler’!)
Serhat AKDENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.