...-Karanlýk yýldýzlarla uykuya girme aman!!!
Düþler görüyorum þimdi,
Senin için yüreðimi boþaltýyorum.
Sustum hep susuyorum sana.
Çýðlýðýmý içime çekip saçlarýmý aðarttým.
Gözlerim ferini ha bitirdi ha bitirecek,
Aynalarda kendime bakýp bakýp aðladým, aðlýyorum.
Saatleri hesapsýzca harcarken hep seni düþünüyorum.
Bu son gemi idi kýyýlarýma demir atan,
Hayatýmýn son demi.
Aynalarda gün solduðu gün.
Karanlýk tünellerin zifiri mahzenlerindeyim.
Aydýnlýk yolu bir türlü bulamýyorum.
Kalp rahatsýz,
Ruh acý çekmekte.
Kimsesizliðin soðuk duvarlarý kaplar evimi.
Yalnýzlýðý zehir gibi hissettiðim gecelerde bile vazgeçmedim,
Vazgeçmem.
Yýldýzlar dökülmeli,
Denizler ateþ olmalý,
Gök sýyrýlýp yerinden,
Daðlar yürümeye baþlamalý,
Belki o zaman!!!
Belki unuturum seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.