DELİ GÖNÜL
Þu dünyaya geldim, hak öleceðim
Þimdiden günleri, say deli gönül
Yýllarým tükendi, yok güleceðim
Aðlama boþuna, vay deli gönül
Sarardý gül yüzüm, gazele döndü
Þaþýrdým yolumu, acep ne yöndü
Gözlerim görmüyor, ýþýðým söndü
Güneþ gibi olmaz, ay deli gönül
Ayrýlýktan yana, nasibim aldým
Çuluma oturdum, sazýmý çaldým
Varlýktan yokluktan, sýnýfta kaldým
Bizlere düþmüyor, pay deli gönül
Gençliðim kuþ gibi, elimden uçtu
Sevdiðimle bana, yaþamak suçtu
Nazlý yârim benden, ayrýldý göçtü
Boþuna bekledin, hay deli gönül
Huzur taþlarýyla, duvar örmedim
Ben huzuru düþte, bile görmedim
Ýþte gidiyorum, adres sormadým
Yolculuk göründü, bay deli gönül
Yalnýzlýk taþ gibi, baðrým eziyor
Þaþkýn gönül diyar, diyar geziyor
Selamsýz kullardan, caným beziyor
Sen dost selamýný, yay deli gönül
Aþýk oldum yâre, gönül baðladým
Muradým olmadý, yürek daðladým
Coþkun sular gibi, coþtum çaðladým
Irmak olamadýn, çay deli gönül
Ayrýlýkla yokluk, beni bitirdi
Deli gönül gayri, aklýn yitirdi
Son duraða beni, dertler getirdi
Trenden ayrýldý, ray deli gönül
Bu akþam sazýmla, kaldým baþ baþa
Derdimi dinledi, dost sarý paþa
Dedi ‘Sýrrýn açma, her daða taþa’
Ne doðru söylüyor, duy deli gönül
Üç günlük dünyada, aðýlar yuttum
Nasýl gülünürdü, bilmem unuttum
Yýllarca kendimi, boþa avuttum
Hayýrsýzmýþ senin, soy deli gönül
Gönül bu dünyadan, bir haz almadý
Gayri dizlerimde, derman kalmadý
Yokluktan baþkasý, kapým çalmadý
Sende acýlarla, doy deli gönül
Tükenmiyor benim, derdim kederim
Çile çekmek imiþ, benim kaderim
Deli gönül der ki, ‘Dosta giderim’
Mezara canýný, koy deli gönül
Zeki Tombul halin, nasýl olacak
Mahþerde kul kulu, elbet bulacak
Dökülen çanaklar, burda dolacak
Ýnþallah çekmezsin, oy deli gönül
ZEKÝ TOMBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.