GÜLLER AÇILSIN.

Laleler açarken, güller tomurcuk.
Leyla’yý aradý, Mecnun çöllerde.
Bu ilahi aþkla, gezer Mecnun’cuk.
Gezdi Leyla’sýyla, gurbet ellerde.

Ferhat usta idi, Þirin’i sevdi.
Þirin sevgisiyle, daðlarý deldi.
Þirin’in ablasý, zulüm ederdi.
Mevla’ya kavuþtu, Ferhat dillerde.

Yunus kavrulurdu, ilahi aþkla.
Eren evliyada, yürekler baþka.
Þairlerde gelir, þiirle aþka.
Rahman’a kavuþur, þair þiirde.

Hacý Bektaþ Veli, Rabbi’nin eri.
Ýnsanlýk yolunda, attý yüreði.
Eline beline, derdi dilleri.
Laleler açarken, Veli güllerde.

Aþýk Veysel ama, görmezdi gözü.
Vatanla özleþti, topraktý özü.
Bugün bile çalar, dinleriz sazý.
Bahçesinde aðaç, toprak elinde.

Türkmendaðlý sende, böyle aþýksýn.
Yoksulla fakirle, sen barýþýksýn.
Þiirin okunsun, güller açýlsýn.
Vatan, millet, bayrak, senin dilinde.

HÝLMÝ CAN.
HAZÝRAN. 2008.
(1878)

Sosyal Medyada Paylaşın: