Ve yine Fýrtýnaya esir düþmüþtü , Tarladaki kýzýl baþak. Saða sola savrulsa, Kader aðlarýný yeniden örse, Yolunu baþa çevirse de, Yoktu kitabýnda yenilgiyi kabüllenip, Ümitsizliðe teslim olmak. Her yeni doðan gün, Yeni bir ümit demek. Þafak sökmekten yana, Tan yeri ha aðardý,ha aðaracak. Vakit gitme zamaný..
Çile ise çektim. Bedel ise ödedim. Dönülmez yollardayým. Kaçtým, Kaçacaðým. Anladýmki senin sevdan, Dehlizlerde baþý sonu belli olmayan, Bir çýkmaz sokak. Ne adresin var ne de, Bir ýþýk. Senin varlýðýn ahir ömrüme zarar. Gün ýþýklarý ahenkle dans etmeli, Kýzýl baþaklarda. Vakit gitme zamaný...
Ayaz düþkünü gecelerin sonunda, Ne aþkýna muhtaç, Ne de senin esirin olacaðým. Surumu bendimi yýktým. Ne fýrtýna,ne boran,ne kar. Sanmaki kapanmaz yaralarým var. Dünü geriye getiremem. Yarýn nelere gebe bilemem. Gün bu gün. Her yeni doðan güneþ Ýle, Ufka tebessüm edip, Boy vermiþ ekinlerimle, Yeniden, Yeniden doðacaðým...
14_07_ 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.