bomboþ bir sokak bu yürüdüðüm gece ýssýz sabaha yakýn saatler durmuþ zaman geriye dönmüþ gittiði yerden serin bir rüzgar toz duman ve sis sarýlmýþ karanlýða uykumun en derin yerinde
bir çocuk ben miyim bu bilmem benziyor sanki biraz bana bir aynadan daðýlan bin parça anýlarýn arasýnda bilinmedik bir iklimin gülümseyiþlerinden seçkilere dalmýþ kahkaha kýrýklarýný toplamakta
bir fýrtýnadan kalan çizgilerinde yazgýsýyla kireç gibi bembeyaz yüzü duygu dan yok bir eser o anda
rüzgarýn uðultularýnda her yerde sesleri çocuklarýn anýlarý getirmiþ darma daðýnýk kurumuþ yapraklarýn arasýnda
sesleri aðlamaklý biraz da huzursuz belki hasret var kim bilir savuruvermiþ dört bir yana her þeyi hoyratça
ürküntüsü kalmýþ hançer yaralarýndan damlayan eski bir yaðmur ýslatýrken karanlýðý kan kokusundan sýyrýlmýþ bir kaç kýrmýzý gül selamsýz sabahsýz unutulduðu yerde öylece
derin uykularda gece uykusuz bütün anýlar yolu gözlemekte rüzgar hepsini alýp götürecek biraz sonra
gün ýþýrken kýrýk anýlar sokaðýna yorgun bir kahkahayý unutacaklar bir kenarda biraz da gözyaþý belki de gülüþlerinden çocuksu yüzlerin …
Mert YIGITCAN Maltepe / istanbul 01 / 06 / 2009 19:36 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.