ALTIN

Ýnsanlar rüþte erip, buluð çaðý gelince
Gökler damada benzer, tüm yeryüzü gelince,
Katý yürekler erir, ateþlerde sulaþýr,
Gönülde tufan kopsa, âþýk der ki; gel/ince

Gönül bahçelerine kahýr gülü dikenler,
Gülü daldan kopartsa, yara açar dikenler.
Sezginin neferleri tez zamanda ulaþýr,
Dikeni iðne yapar, aþk ipiyle dikenler.

Yaralanmýþ aslana öfke oku çekilmez,
Merhameti olmayan, zulmetmekten çekilmez.
Kendin bilmez nicesi, aramýzda dolaþýr,
Zaten lütfü olamaz, kahýrlarý çekilmez.

Bir insanda olmazsa arifane düþünce,
Kopar kendi kendinden, hayalince düþünce.
Çör-çöp havada gezer, ona buna bulaþýr,
Altýn deðer yitirmez, çamurlara düþünce.

31.05.2009…MUSTAFA YARALI

Sosyal Medyada Paylaşın: