Ýstanbul bizim biz Ýstanbul´un, kim ne karýþýr?
Ýstanbuluma þiirlerle þarkýlar yakýþýr.
Bir baþkadýr Ýstanbul´un þarkýlarý türküleri
Nazlý gerdanýnýn süsüdür, Boðaz Köprüleri.
Mavi gözlü sarýþýn kýzla elele gezeriz,
Bazen de Mehtaba dalar, denizi seyrederiz.
Kimi zaman Adalardan Moda´ya geçeriz,
Grup vakti gelince de Cihangir´den izleriz.
Farklýdýr diðerlerinden, gönlümdeki yerin,
Dünyada var mýdýr? eþi benzeri gösterin.
Yurdumun umudu, onuru, haklý gururusun.
Kem gözlerden sakýnalým, nazar boncuðusun.
Ýstanbul bizim biz Ýstanbul´un, kim ne karýþýr?
Ýstanbulum ressamlarla þairlerle yarýþýr.
Bir sevdadýr Ýstanbul, ressamlarýn tuallerinde,
Þairlerin yazarlarýn yol alýr kalemlerinde.
Gönül ayrýlmak istemez,Ýstanbul sevdasý bitmez,
Saatler zamaný kovalar, fakat ömürler yetmez.
Ömür fanidir biter,yerini toz toprak alýr,
Gönülllerde Kalamýþ´ tan bir tatlý huzur kalýr.
Ýstanbul sevenlerinin yüreðinde taht kurdu.
Gelen Adalardan beklediðim, bu vapurdu.
Grubun muhteþem renkleri denizde çalkalanýrken
Kulaklarda kalan, Martýlarýn son çýðlýklarý oldu.
Ýstanbul, zalim saat,çaldýðý vakti duyurdu,
Aþýklarýn bir bir ayrýlýyor yollarý ýrak.
Eðer gelmeseydi,olmasaydý son durak,
Ebedi koynunda uyanmak bir baþka olurdu...
Ametist
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.