Gidiyorsun iþte... Ne gözyaþým dur diyebildi sana, Ne seni söyleyen dudaklarým... Gene yeniLdim þu ayrýlýða, Gene tükendim... Gidiþini en derinden hissetti gözlerim, Gözlerin söküldü gözlerimden, O söküðü dikemedim...
Gidiyorsun iþte, Dudaklarýmda adýn, Keþke olmasa þu içerimde acýsý hazanýn, Kal diyecek gücüm yok, Ve kalamazsýnda biliyorum... Sevgime ait bi sevgi yok bana dair yüreðinde, Düþündükçe kahroluyorum..
Gidiyorsun iþte, Özlemin var olduðun yeri sýzlatýyor, Yokluðunu damlatýyor gözlerime, Sensizliðe akýyor katreler ... Engel olamýyorum...
Gidiyorsun iþte, Kal demek neyi geri getircek ki sanki? Yitirilmiþ ne varsa geçmiþ zamana esir etmedik mi ki? Bize söylenmedi mi aþk þarkýlarý, Biz olmadýk mý öznesi sevda kokan þiirLerin... Þimdiyse biz yazýyoruz ayrýlýðý aþkýn sayfasýna, YaÞanamamýþ ne varsa , Yaþandý demek, Ya da yarým kalan þu masala, Bir son yazabilmek için belki de ... Kim biLÝr... Gidiþinin götüreceði çok þey var, Geride býrakacaðýysa tek bi þey...
Kurumuþ bir gül yapraðý düþün... Ufalandý iþte ayrýlýðýn rüzgarýyla... Yokluðunun ardýnda , Kocaman bi hiç býraktýn... AnLasana...
Þimdi bu masaL son buluyor bu satýrLa, Ve uyuyor yüreðim sevdana... Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.