EYLEDİLER

Arap’laþmýþ Türkler,bir de dönmeler,
Yýktýlar yurdumu,çöl eylediler.
Sonra devþirmeler,saptýlar yer yer,
Beni kardeþime,el eylediler.

Böldüler gül açmýþ,bahçe-baðýmý,
Karanlýða gömdü,aydýn çaðýmý,
Huzur içindeyken,þen ocaðýmý,
Yabana "han" olan,yol eylediler.

Düþmana kul-köle,açtýlar kucak,
Ne gövde koydular,ne kol,ne bacak,
Ýþbirlikçi,satýlmýþla "bacanak,"
Kurutup,baharda dal eylediler.

Neye üzüleyim,neye yanayým,
Kimi"bedduayla",nasýl an’ayým,
Kimi dost görüp de,öyle sanayým,
Zalimi,haini,"bal" eylediler.

Din’imi saptýrýp,"hurafe" kattý,
Vataný bir-pula,yabana sattý,
Tarih’i "es" geçip,masal anlattý,
Vatan-severleri,"sol"eylediler.

Batýrdý ülkemi,kodu tarumar,
Her dilde söylenir,oldu intizar,
Gönlümde canlanýr,"o" hatýralar,
"Katýr dikeni"ni,gül eylediler.

Yeter!artýk yeter!bitsin bu tezat,
Atýlsýn bünyemden,soysuz ifrazat,
Kemiðe dayandý,ahlâksýz mezat,
Ülkemi;ot bitmez,çöl eylediler.

Nelere direndim,kimleri yendim,
Azmimle var oldum,baþardým kendim,
Ne oyuna geldim,"dolmuþa bindim,"
Güçleri yetmedi,zul eylediler.

Ey ömrüm;bitsen de, bitmez savaþým,
"Kemâle" erse de,ömrümde yaþým,
Sizlerden alacak,öc’ü naaþým,
Çabamý horlayýp,"dul" eylediler.

19 Nisan 2007

DÖRTLÜK

Ne mutlu,seninle ben ayný yaþta,
Olsam; ayný cephede,ayný savaþta,
Yeniden düþmaný döksek denize,
Yine karanlýðý,getirsek dize.

7 Kasým 1989



Sosyal Medyada Paylaşın: