/...Yeldeðirmeni sevdalar tükendi artýk
Gam deðmiþ, hicran deðmiþ yellere
Susuzdur gayrý lebler
Unut!
Bitti!
Hep bana, hep bana Trendli sevgiler devri..../
Sen gökkuþaðýný kendin kaybettin!
Tüm renkleri boca et istersen kat birbirine
Fýrlat göðün dört bir ötesine
Ýstemekle olmaz da; uðraþ yinede
Yapamazsýn artýk döl tutmaz.
Öðrenirsin ki:
Alâimisema (gökkuþaðý) altýndan bir kere geçilir!
Yapmasý olmaz. Dahasý boya da deðildir
Kendi kendine gelir o bir yel peþinden,
Bir þeyler söyler ve gider
Lisanýnýn tercümesini bile beklemeden
Bir süreliðine görünür ve bir hakkýn vardýr
Kullanabilirsen...
Sonra mý?
Keþke’ler inle baþ baþa býrakýr seni
Biner geldiði yele senin umutlarýný heybeleyerek.
Sonra aðlar senin haline!
Gözlerinden yaþlar dökerek!
Öðrenmiþsindir.
Senin deðildir o bir sürelik/kerelik emanettir.
Ve sen kaybetmiþsindir...
Sonra gök/kuþaðýný alýr götürür çözer baþka sen/lere...!
Altýndakilere sadece yaþlarýndan döker
Ancak karýþtýrabilirsin kendininkilerle...
Beklersin belki bir daha ...?
Ama gelmez!...
Onu hep bir yaþ öncesi /düþ sýrasý görürsün.
Der ki: hayatta hiçbir þey için
Geç kalýnmýþ deðildir!
Sadece geç kalýnmýþlýktan baþka!
Aðlamasý da bundandýr iþte!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.