Hani bazen bir ses tonu korkutur sevgiliyi
Öyle anlarda için acýrda söyleyemezsin
Cümlelerini içine gömer, gülücükleri sevgiliye
Buse gönderirsin...
Hani bazen bir ses tonu uzaklarý yarar
Kanatýr yaralarý, deler ve dar gelir zaman
Koþmak isterken mecbur kalýr, çakýlý kalýrsýn ya...
Hani ayak parmaklarýna kramplar girer...
Hani bazen bir ses tonu yapraðýn üzerindeki
Minik týrtýl gibi kemirir
Gül incesi dudaða tuzlu sular düþer yaa...
Çeneni çocuk gibi büker, gözlerini yumarsýn...
Hani bazen bir ses tonu yakar içini
Nedensiz korkularýný niçinlerle sularsýn
Ellerini açar dua eder, sýðýnýrsýn tanrý’ya
Yalvarýr yakarýrsýn yaa...
Ýþte öyle biranda elini yumruk yapar
Alnýna dayar baþýný öne eðer
Tüm sevginle hayÂle dalarsýn yaa..
Sevgilinin peþinde koþarda
Bir türlü yakalayamazsýn...
Zaman yetim kalmýþ bir çocuk gibidir
Gecelerin koynuna sýðmazken
Güneþ doðmak için inat eder ya...
Hani bazen bir ses tonu seveni,
Kelebeðin kanadý gibi
Çýrpýnýþlarýný içinde yaþar...
ayþe yayman
27.02.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.