BENİM ÇOCUKLUĞUM

Doya doya yaþadým çocukluðumu
Plastikten bir bebeðim vardý
Zeynep koymuþtum adýný
Ninni söyler ayaðýmda sallardým
Ama ben mutluydum

Arkadaþlarýmla evcilik oynardým
Evdeki eþyalar oyuncaðým olurdu
Doðayla iç içe büyüdüm
Sevgiyle doluydu özüm

Hiç unutmam
Bayramlýk elbise dikmiþti annem
Beyaz çorap kýrmýzý ayakkabý
Bir de beyaz kurdele almýþtý babam
Uyumamýstým sevincimden

Okula ilk adým atarken
Ýnanýn baþucuma koymuþtum
Önlüðümü ayakkabýmý çantamý
Tarifsiz heyacan vardý içimde
Biliyor musunuz
Hiç aðlamamýþtým sýnýfta
Gönül borcum var bilirim
Caným öðretmenlerime

Hala saklarým içimde
O saf o masum duygularýmý
Çocukluðumu alýp götüren
Akýp geçen senelere raðmen

NEÞE KIZILYAR

BENÝM ÇEKTÝÐÝM BÝR ÇÝÇEK

Sosyal Medyada Paylaşın: