Hani diyorum ki meselâ, Þimdi seni arasam. “Koþ lola koþ” desem, Soluðu ensemde alsan.
Saðým, solum sen olsan, Kör geceme.
Allah ne verdiyse yesek, Peynir ekmek bile ziyafet. Sonra eski bir kýrk beþlik, Mütemadiyen “une historie d’amor,” Dans etsek.
Yorulunca dizlerime yatsan, Çocukluk arkadaþým mandrakeyi anlatsam. Ýhtimal aþk sarhoþu olacaðýz, Omuzunda çocukluðuma bir de aðlasam, Ne güzel olurdu.
Ama dur ol(a)maz! Evet olmaz! Kapýda kocaman bir not, Ev sahibi sünepe madam asmýþ, Unuttum heyecandan, "Eve kýz alýnmaz."
Jamais vu Sosyal Medyada Paylaşın:
jamais vu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.