yine gecenin karanlýðýnda,
hayatýn sessizliðinde,
ruhumun derinliklerinde,
aþkýmý fisýldýyordu bir ses,
beni hayattan kopararak
bu ses midir sebep bilmem ama
yine sokaklarda gezmeye durdum yalnýz baþýma
sokaklarda bir ben bide bana benzeyen
terkedilmiþ bir kedi kalmýþtý sadece
hani hatýrlar mýsýn bilmem ama
elele gezdiðimiz yerler vardý delice
oralardan geçiyordum içimdeki sesle
ve o ses yine ayný þeyleri fýsýldýyordu
yine ayný þeyleri,
yine ayný þeyleri...
adýmlarýmý atarken ben usul usul
sevdalý günler gözlerime geldi ve o ses
yine ayný þeyleri, yine ayný þeyleri
fýsýldýyordu da hiç susmamýþtý ki o ses
ve oyle bir yerden geçtim ki
beni terkedip gittiðin yerden
iþte o an sesle deðil anýlarla koptum hayattan
ve bir gün kavuþmak dileðiyle
sadece ama sadece
duyalar okudum sevgilim
mezarýnýn baþýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.