Aþýðým,seviyorum diyerek Kalbimi fethetmiþtin. Ýþte sonunda diye diye Gerçek aþký bulmuþtum. Sevda denizinde bocalarken Uzanýp elimi tutmuþtun. Yeniden güven gelmiþti. Unuttuðum aþký sevgiyi Seninle hatýrlamýþtým. Ama çok zaman geçmeden Duygularýmla oynadýðýný Geç olmadan anlamýþtým. Oysa seni ne çok sevmiþtim. Elim ayaðým titrerken sinirden. Kaderime derinden isyaným. Ýçim öyle yanýyor ki alev alev Volkandan fýþkýran lav gibi. Kabullenmek öyle zor ki. Bir baþkasýný sevip düþünmen Yüzüme bakarak Onu da sevdiðini söylemen. Ýnancým ayaklar altýnda Kalmadý kimseye güvenim Ne istedin masumane aþkýmdan Ayakta zaten zor duruyordum. Birde sen vurdun ya Gücüm kalmadý artýk yýkýldým.
Bayram Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahzun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.