doðdum önce kulaðýma okundu ismim sâba makamýndan tenime iþledi týnýsý sallanýrken kundak baþlarýnda süt dökülürken aðzýmdan kaþýkla ritm minik ellerimden yaslarken baþýmý anne sýcaðýna daha ulaþmadým yalnýzlýk çiçeðine
yaþýyorum ne zor abanmak hayata tozuna kirine banmak sokaklarda kirleniyorum kalýnlaþýyor derim oysa bir kan damlasýyken rahminde topraðýn melekler sarardý beni beyaz nurlarýna kozamda düþlerdim hayatýn renklerini hiç zoruma gitmezdi topumu kaçýran çocuk ve kýzaran suratým mahalle kavgasýnda
sorguluyorum kendimi amacým ne biçilen roller ne kocaman hanede dikiliyor beynime yaþamýn renkli yamasý sevince banarken yüreðim irkiliyor tenim bir terazi gibi günahlarýmý tartýyorum hep eksik kalýyor bir yaným yalnýzlýðýnda zamanýn sevda ekiyorum ama gönül tarlamda acýlar biçiliyor kanayan yaramda
kimim ben aranan bir militan mý kol baþlarýnda anonim kaldým kimliðim isimsiz yada gençliðine güvenen kahraman mý bitsin artýk sorgular gömün beni yalnýzlýðýma ve yazýn mezar taþýma kod adý yalnýzlýk
26.05.2009
kilometrelerce yol gittim ama hiçbiri beni kendime getirmedi çünkü ben kozamda cenin kalmak istedim hayatýn savrulan harmanýnda sorgulamadan kendimi ve yalnýzlýðýmý melek gibi dilsiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.