DALMIŞAM

Deryayý ummana daldýðým anda
Karþýmda Pir üstadý görmüþem
Onüç yaþta beri yazdýðým halde
Ben kendime yük kamburu bulmuþam.

Bazen dalar giderim o nazlý yare
Çektiðim acý ile girdim zarara
Gönül verdim eþe,dosta,ikrara
Meðer ben o yare boþa dalmýþam

Býrakamam Dostlar girdim kavgaya
Ne acý çeksemde hoþ geli bana
Çok örnek var Örnek vereyim sana
Bu mutsuz yaþama neye gelmiþem

Kafa yorduk,kalem yorduk,dil yorduk
Biz ne verdik karþýmýzda ne bulduk
Nice Üstadlarý biz bedel verdik
Bu bedele ben kendimi koymuþam

Gönül kervanýna katýldým gittim
Dost hane muhabbet yolunu tuttum
Okudukca Üsdatý kendimi güttüm
Bende bu halime mutlu olmuþam

AKGÜL’üm yüzümden tebessüm bitmez
Acý keder nedir içimden gitmez
Güle hasret kalmasa o bülbül ötmez
Ýþte bende o deryaya dalmýþam

30/11/1999
Ozan AKGÜL

not.Halk Ozaný naçarÝ babanýn ANADOLU’yu gezen Ozanlar Eseri S.212

ama kitapta nacari baba oldukca þiirimin orjinalliðini bozmuþ.

Sosyal Medyada Paylaşın: