RABBİMİZ VERDİ
Evimiz de mutlu olup kalanýz,
Gönlümüzü verip sayðý alanýz,
Hâl hatýrýmýzý sorup salanýz,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Hâlimize þükür edip solmadýk,
Hayat neþesine doyan olmadýk,
Hatýrlarý alýp uzak kalmadýk,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Evden ayrýlmadýk sabýrlý durduk,
Çoçok olmasýný arzuyla sorduk,
Kendimizi boþu boþuna yorduk,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Bitmeyen umutta çiçekler açtý,
Duyulan özleme neþeler kaçtý,
Yaþanmýþ günlere mutluluk saçtý,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Sonbaharmda gülen bugünümüz,
O anda þenlendi bizim günümüz,
Çocuðumuz oldu mutlu ünümüz,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Sevinçli yaþayan bizler de olduk,
Hayatýn sonunda çoçuðu bulduk,
Geçen zamanlar da gamsýz yorulduk,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Oðlumuzun adý . . . . . konuldu,
Kýzýmýzýn adý . . . . . konuldu,
Vatana - millete hayýr sunuldu,
Evladý bize de Rabbimiz verdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kangallı Mustafa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.