Ýç kanama geçiriyor, Gönlümün garip çocuðu hasret. Doðum sancýsý çeken mesafeler, Hamuruna hüzün katýyor gecenin. Nasýrlaþmýþ ellerini uzatýyor sabýr; Aðýt yakan bu ihtiyar þehrin, En ücra köþesine...
Eskimeyen mahkumiyetine, Yenilmeyen yalnýzlýðým, Hayat cezaevinde sana tutsak. Görüþ günü deþifre oluyor yokluðun! Bilmem kaç þiddetinde sarsýlýyor ay ýþýðý. Sýrf yoksun diye...
Zaman inat bir bekleyiþi, Hizaya çekiyor içimde. Zifiri karanlýða Yenik düþüyor gençliðim...
Yüreðini yanýna alýp, Hayalleri doðurtup, Tüm hýçkýrýklara tebessüm edip, Anadan üryan masumiyetinle, Ey aþk! Artýk gelsene...
Hüseyin Cihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
! Tahtına Dargın Padişah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.