Dil Kaybı
o gece,
dilinden denize dökülen kalabalýðýn,
en yalnýz kelimesiydi, velûr.
olmamanýn, yetmemenin ve evet
sana gelememenin gürbüz sancýsý.
kötü bir þarkýnýn kulak arkana kondurduðu sýcak bir nefes gibi,
nehir kýyýsýnýn lilayý delip geçen vaveylâsý.
çoðal þimdi!
Hölderlin’ in, otuz yedi yýlýný tek baþýna
bir kulede geçirmesine sebep olan gümüþî aklý gibi,
birik, ak deliliðe.
çünkü sayrýlý yarýnlarýn kucaðýna sýðdýramýyorsun tek tek,
vücudunun sokaklarýný aydýnlatan yýldýzlarý.
duyarsýn.
hikayeler, bir gün onlar da ellerini kana bular.
önce odalar,
sonra bir bir söner karþý cinsin ýþýklarý.
afazi, geçmiþin uzun yol kokusu;
masumiyet üzerinde netameli bir vals.
masumiyet üzerine salvo; biraz þaþýr!
her su kavuþamayabilir denizine.
ama her deniz, ölü balýklarýný içinde taþýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.