ÝÞÇÝNÝN, KÖYLÜNÜN, HALKIN SESÝ
Bir pýnar çaðlýyor karþý tepeden,
Çaðla pýnar çaðla, sesin duyayým.
Bir çocuk aðlýyor yanaðý tozlu,
Eðil çocuk eðil, yüzün yuyayým.
Bir çýnar yeþermiþ dallarý uzun,
Kýrýk mý ötmüyor telleri sazýn?
Salýna salýna þu gelen kýzýn,
Yanaðýndan öpmeye nasýl kýyarým?
Köyümün daðýnda esiyor yeller,
Bahçede açýlmýþ kýrmýzý güller,
Gurbete nasýl da alýþmýþ eller?
Ben sýlaya döneceðim günü sayarým.
Bir serçe konmuþ dala ötüyor,
Göðermiþ ekinler, yeni bitiyor,
Yaðmur yaðmýþ gibi toprak tütüyor,
Söyleyin, köyüme nasýl doyarým?
Sýladaki daðý taþý özledim,
Dostlarýmdan birkaç satýr gözledim,
Dertlerimi, yüreðimde gizledim,
Sesinizi ancak düþte duyarým.
Eðrile büðrüle uzanýr yollar,
Yanýnda eðilmiþ yemyeþil dallar,
Çiftçi kardeþimde var tatlý diller,
Onu dinlemeye nasýl doyarým?
Sözüne nazýna doyamadýðým,
Tutup da öpmeye kýyamadýðým,
Ýncecik belini saramadýðým,
Sevgilimi bile köyde koyarým.
Ozan, neden dertli söylersin yine,
Dilerim dönersin bir gün evine,
Ana, baba, kardeþ hem sevgilime,
Uzaktan uzaða nasýl doyarým?
Ýþit köylüm sen Arif’in sesini,
Kardeþimdir, bütün köylü kesimi,
Ýþçinin, köylünün, halkýn sesini,
Tüm gücüyle yüreðimde duyarým.
Arif GÖLGE
( Ankara, 22 Ekim 1983)
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.