ATEŞ-İ AŞK

Her çýkan rüzgârda
Dalgalandýðýnda saçlarýnýn sarýsý
Kalbimin içinde yanan ateþ
Biraz daha harlandý, biraz daha yandý

Ýçimden geçiyorlar, kalbimi parçalýyorlar
Seni çýkarmak istiyorlar bu gece
Ateþlerin arasýndan, nehirlerin arasýndan
Tutuyorum kendimi, sýkýyorum olabildiðince
Yumruk olmuþ ellerim, týrnaklarým batýyor derime
Býrakmýyorum seni, gidemezsin kalbimden
Çýkamazsýn yangýndan, daha sönmeden ateþ

Eriyorum ateþinle yandýkça ben
Gözlerimin baktýðý her yer alev
Ellerimin deðdiði her yer kor
Yürüdüðüm yollar bile isyanda
Yarenlerim kaldýrýmlar bile söndüremedi
Ýçimdeki bu ateþ-i aþký

Yanan insanlar gibi koþturuyorum
Oradan oraya ne yaptýðý meçhul
Varsýn deli desinler
Kendi dünyasýnda dolanan ama
Seni yaþayan birisi oldum
Ýçimdeki bu zahiri dünyada



Sosyal Medyada Paylaşın: