Uçurum Düşleri

duyulmamýþ i mgelere saklýydý umutlar
varlýk yokluk arasýndaki düþler
uzaktý yakýnlýðýmýz kadar
ses nefes yetiyordu anlamak için
ne gözlerimiz þahit olmuþtu
ne de mimiklerimiz ele vermiþti bizi

gerçeðin ta kendisiydi
dizelerindeki keder
sözcük konvoylarýn çeliþirken
düðümler atýyordun aklýma
girdabýna akýyordu düþlerim
uçurumlarda geziniyordu ruhlarýmýz

eðretiydi sesinin týnýsýndaki gülümseme
geçmiþin çarmýhýnda aðlaþýyordu hislerin
kýrgýnlýðýn zamanýnýn tükenmesineydi
bu yüzden alýngandýn oyun bozan çocuk kadar
daðýlýyordun boþluklarda sýkýlgandýn
önce kendini inandýrmalýydýn yanýtlarýna

saklý düþlerimizde yer yoktu bencilliðe
kurban edilirken ruhun sonsuzluða
bedelini ödetecekti elbet gölgesiz bedenlere
içimdeki uçurumlarý çýkarýp atma sýrasý bende
ve arýnma sýrasý bulutlarýn arasýnda
kalýn bir çizik atarak gizemli i mgelere
gerçeðime dönüyorum dað baþýnda

Hülya Ekmekçi
Sosyal Medyada Paylaşın: