SEVDA
Bir gün geldi yanýma gülücüklerle
Neden güldüðünü sordum yanaklarý kýzardý
Öyle masum gözlerinde tebessüm
Ýçten içe gözlerimin içine bakardý
Bir kýþ günüydü
Ýþten ayrýldým onu orada býrakýp
Çekip gittim koca þehirden
Ýçimde ateþler yakýp
Çekip gittim antalyaya
Ýki gün durabildim
Kalbim razý olmadý onsuz olmaya
O an ilk uçaktaydý biletim
Ýstanbula geldim onun için
Bekledim iþ çýkþýný
Zaman geçmiyordu beðenmedim akýþýný
Yüzü hiç deðiþtirememiþti bana bakýþýný
Yürüdük metro duraðýna kadar
Ýþ güçtü laf ettik biraz
Telefon numaramý verdim arasýn diye
Yanaklarý elmaydý dudaklarý kiraz
Bir cumartesi günü akþamý
Arayan oydu açtým derken kapandý
Geri aradým meþgule aldý
Mesaj atmýþ kendini tanýttý
O akþam konuþtuk bayaðý
Ýnsanýn tutmuyor eli ayaðý
Nedenini halen bilmem
Hemen buluþtuk pazar sabahý
Konuþup sohbet ettik biraz
Azýcýk hýrçýndý biraz da kurnaz
Eþtikçe eþiyordu yüreðimi ne versa çýkardý
Girdi kalbime bu sevda da oldu anlatýlamaz
Akþam eve geldim karanlýk kaplamýþtý artýk
Ýnsanlar perdeleri çekip söndürürken ýþýklarý
Bir mesejla saormuþ ’uyudunmu’ diye
Uyuturmuydu artýk kalbimin aydýnlýklarý
Yýllardýr kapalýydý kýrdý geçti kapýlarý açýldý gönül
Bitmek bilmiyordu zaman durdu ömür
Kara sevda dolaþýrken damarlarýmda
Kalbim ona yanýyor kandan kýrmýzý kömür
Üç- beþ gün geçti aradan
Yirmi altý ocakta kavuþturdu bizi yaradan
Hemen cuma günü cafede sarým sarým olduk
Sanki hasrettik birbirimize taa.. eski yýllardan
Sonralarý hep buluþtuk gezdik
Öyle candan böyle yürekten sevdik
Aramýzda ayrýlýðýn lafý olsa
Ýkimiz birlikte ölüm derdik
Kavgamýz olur ayrýlmayak isterdik
Dayanamazdýk birbirimize çok severdik
Ayrýlamazdýk sarýlýrdýk yine birbirimize
Çünkü biz evlenecektik
Delip geçerdi yüreðimden içimi daðlardý
Dayanamazdý yeþil gözlerim hep dolardý
Saklardým ondan kaçýrýrdým gözlerimi
Eliyle yüzümü çevirip kollarýný boynuma sarardý
Ne oldu bilmem býrakmazdý beni bir baþýma
Kimse dinlemiyor biri çýkmýyor o bile geçmiyor karþýma
Þimdi ekmeði ýsýrýyorumda takýlýyor boðazýma
Ttamýyorum kendimi hakim olamýyorum göz yaþlarýma
Gittim evin oraya bekledim balkona cýkar göreyim diye
Bir eniþtesi vardý söylemiþler abimi arayýp tehdit felan etmiþler
Aradý abim Üzeyir benim çocuðum var dedi tek kelime
Korkudan deðil sebeb oydu oradan geri dönmeme
Ve ogün evide terk ediþimdi ayrýldým evden
Ne kadar yalnýzmýþým kalmadý ALLAH’TAN baþka kimsem
Geceleri soðuk oluyor sokaklar gündüzleri parklar
Bu kadar yýkýlmazdým inan senin öldüðünü bilsem
Söylemiþtim sana beni istanbul sokaklarýna býrakma diye
Döndürdün beni bir þarapçýya bir serseriye
Yaþama gücüm kalmadý böyle yýktýn genç ömrümü
Öyle bir hasret kaldým ki þu genç yaþýmda ölüme
Sosyal Medyada Paylaşın:
üzeyir türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.