PİGMENTLERİ EKSİK İRİSİN BAKIŞLARINDAN....

Kalbim Pasifik’te bulanmýþ Mariana çukuru sanki
Saplanýp kalmýþ tahammülsüzce...


güneþ doðuyordu mecburen
ve yine azýksýz
oysaki az önce gözlerimdeydi...

ne kervanlar tüketti özgürken
mavi gözlerimin yorgunluðuyla neþeli ömrüm....

bilmeliydim aslýnda en baþtan sabýr ibresini
ve bir daha koþmak isteyemeceðimi
demirlerin oyuk izi açýk veriyordu sýrtýmda
nefsimi törpülercesine...

Çetrefil yolculuðumu rüyamda gördüm...
her adým daha düþtüðümde yeryüzüne
bir dirildim....
bir öldüm....

Kalbim Pasifikleri aþmýþ Mariana çukuru sanki
Boy vermiþ sorgusuzca....

gülüþlerimiz geldikçe aklýma en içten
su içmek gibi çýkarsýz
halbuki az önce dudaklarýmdaydý....

sessiz kalmalýydým sen konuþurken
nefes alamadým gökyüzünden
bir soludum...
bir boðuldum...




ne süngüler eritti hapsindeyken
bir mahpus türküsüyle biçare ömrüm....


( ÝBRAHÝM YALÇIN )

Merve Yeðin’e itafen...




Sosyal Medyada Paylaşın: