...-Sen kalabalýklar içinde yanlýzlýðý bilirmisin?.
Sensiz, pamuk ipliði ile baðlýyým sanki hayata,
Ha koptu, ha kopacak.
Korkuyorum, çok korkuyorum,
Nasýl geçer bu ömür sensiz?
Tek dostum sen yokken,
Kalem ve kaðýtlarým.
Her gün tertemiz sayfalara,
Seni çiziyorum, seni yazýyorum.
Derin bir girdabýn içindeyim.
Kendi kendime konuþuyorum bazen evimde.
Sil baþtan yaþayabilir miyim ki?
Yeniden sevebilir miyim?
Yenide yaþayabilir miyim? o güzel günleri?
Baþka tenler,baþka kokular,bambaþka karakterler.
Alýþabilir miyim? onlarada sen gibi.
Þöyle bir baþýmý kaldýrýp bakýyorum insanlara.
Kiminin elleri sana benziyor,
Kiminin gözleri,
Kimisi týpký senin gibi konuþuyor,
Tane tane,sessiz sessiz.
Ama hiç kimse sen deðil
Ve
Hiç kimse senin gibi deðil.
Her yeni tenlere dokunuþumda üþüyorum,
Oysa sen sýcacýktýn.
Gözlerine baktýðýmda içim aydýnlanýrdý.
Hele birde konuþmaya baþladýnmý,
Bal damlardý sanki dudaklarýndan...
Saatim çalmadan uyandým bugün.
Serseri mayýn gibi,bir saða bir sola,
gezindim durdum.
Sensiz olmuyor bu koca þehirde.
Ya dön artýk,,,ya beni de al yanýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.