DÜNDE KALAN YARINLAR
...DÜNDE KALAN YARINLAR...
koca gün geçmiþ gözlerimin kirpiðinden
ben göz yaþý oldum her damlayan yaðmurlarda
tek kelime etmedim aþkýn cezasýnda
sadece neden bir kelime çýktý dudaklarýmdan
kanadý kýrýlan kuþlar yarýnlara uçarken
ben seninle dünü yaþamak isterdim
ama bitti dünler,dün de kaldý
ayrýlýklar geçirdik her liman da
yenildik belki kadere sitem ederdik belki
tozlu resimlere bakýp düþünmek yetmiyor
hani derdin yaþamalý beraber hayatý
yýldýzlar gibi parlaktý cebimizde rüyalar
aþk bize çok yakýndý severken yürekten
ve bu gün nerdeyiz sen nerdesin
kaç baharý geçirdim sensiz
öyle ya yoktun yanýmda bilemezsin ki
varlýðýn hep bana mutlu bir gülücüktü
yokluðuna alýþamadý,alýþamazdý da
bu yürek yaralýyken
bu gün dedim çýktým sokaklara
her adýmlarýmda seni aradým gözlerimle
okyanus gibi deliydim bir zamanlar
dalgam seni sarardý beline kadar
ellerim boþ kaldý þimdi ya
off diyor kalbim nerdesin nerde
bir sokaðýn baþýndayým bu gün
kafam sarhoþ bir iki kadeh deðil bu berduþ
sensizliðe içmiþtim arayýpta bulamadýðýma
kuþlara,martýlara sormuþtum seni
gün desen þimdi ne halde
kýrýlmýþ þehir sana tutmadý sözünü
ne söz ayyy sen unutmuþundur þimdi
hani söylemiþtin ya istanbul’a
söz ver kayýp þehrin adamýna diye
ben olmasam bu gün kalsa takvimlerde
bir umutla gülecekti gözlerimde bana
gülmedi,gülemedi bu adam
kýzýl maviye döndü gökyüzü
ýslak bir tebessüm verdi belki hayat
artýk dün bitiyor kalamam burda
biten dünler yarým kemanýn çaldýðý ses gibi
bir çocuðun gözlerinde annesini bulmasýydý
hele bu gün biter mi dersin
yalan deðil gün riya kalsýn ebedi
çünkü bu gün de saniyeleri sayýyor be sevdam
bitecek þimdi iki saniyesi belki kalmýþ
ben seni yarýnlarda seveceðim
yarýnlarýn günü bitmez seninle olunca
hüzün desem aðlar belki ama gitmez benden
sen varsýn yarýnlarda bitmeyen deli kýz
umut birikirmiþ kalplerde acýyý görsün diye
yarýnlarda bir gül açacak baharýn mehtabýnda
ay geceye sevda gibi tutulsa güne kavuþunca
ben kim bilir nerde seni bulacaðým
alýþmýþ biri gibi hasretine ardýndayým
kapattýðýn gözlerin her damlasýndayým
ben ne dünde kalan aþýk
ne bu günü sarmalayan adamým
yalnýz seni olduðun yarýnlarda kalacaðým
taa ki azrail bana gelip,ne zaman can aldý
sana belki bedenim veda eder
ama ruhum hep seninle
bir ay tutsaðýn günayýna çýkardýðý gibi
kapýlarý kapanmýþ bir gün sevdanýn yolunda
hoþ çakal diyen sözlere hýçkýrýkla seslenen
ölü olarak ellerini tutmakta olacaðým iþte
ne diyeyim ki bilmiyorum sana
anlattým anlamadýn gurur yapýyorsun
seni sevdim iþte,hemde çok seviyorum
açan gülün dikeni olmazsa
iþte o dikenin ne kýymeti kalýr....
eðer aþkta susan bir yürek varsa býrak
yarýnlarda bir söz olsun
ayrýlýðýn önüne geçip yeter diyecek bi kelime
ahh yar sar beni kollarýna seni bulmuþken
off çektirme bana ümidi kýrýldý hayallerimin
seni ne çok istedi bu gönlüm,caným
uðultusunu dinledim kaç kere sensiz gecenin
yalvardým,yakardým ama ihanet etmedim
sen gittin ya bir akþam üstü benden
ucuz aþklar kapýmý çaldý yüreðimi
sevmedim sevdalým var diye
sen yanýmda olmasanda yüreðimdesin
anlatýlan aþk bir romaný çaðladý
nefesimi yettiði kadar ve ömrün bittiði yerde
unuturum dedim senden baþka sevmedim
hayat dalýnda kýrýlan yaprak oldum
aman der gibi içimden sonra üzülmüþtüm
boynuma takýlmýþtý bir ip sürgüne
kolay olmayan sensizlikti sadece
zoru baþaramazdý bu yürek sen yoksan eðer
celladýn ayaklarýnda kaldý hayatým
deðil sana ulaþmak sonunda
ölüme çeyrek vardý veda ederken aþkýna
kefenimi hasretin olsun istedim
dedim ya güzelim ben
bu günü olmayan yarýnlardayým,belki
@ESMER_EFSANE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.