IŞIĞIM SÖNDÜ

Gölge düþmez oldu, ýþýk vurmuyor
Dev korkmuþ, fil gibi güçlü durmuyor
Karýnca yýkýlmýþ, hayal kurmuyor
Güneþi kim aldý? Iþýðým söndü.

Yürek ayný yürek, taþar gider ya
Ayak ayný ayak, koþar gider ya
Ýnsan sürünse de yaþar gider ya
Güneþi kim çaldý? Iþýðým söndü.

Yollar açýlsaydý, kayýp gitseydim
Altý beþ, on biri sayýp gitseydim
Aptal sürüsünü yayýp gitseydim
Güneþ nerde kaldý? Iþýðým söndü.

Yol ayný yol, asfalt, koþamýyorum
Gönül ayný gönül, coþamýyorum
Sanki bu dünyada yaþamýyorum
Güneþ keder saldý, ýþýðým söndü.

Þiirler yazdýran rüzgâr susuyor
Allah’ýn belâsý, zehir kusuyor
Gölgesinden ürken korkak pusuyor
Güneþ, kanlý saldý, ýþýðým söndü.

Mutluluk verirdi, ýþýn ýþýndý
Yaðmur, fýrtýna, kar, bora kýþýndý
Gözlerimden gelen, yaþýn yaþýndý
Güneþ nurdan þaldý, ýþýðým söndü.

Iþýnlar sevgiydi, ýþýnlar ayak
Bazen tema oldu, bazen de uyak
Yüce’den Yüce’ye yapýlan kayak
Güneþ dilde baldý, ýþýðým söndü.

Hiçbir sýzýntý yok, zifiri zindan
Yararlanamadým tek bir ýþýndan
Zülfükâr öfkeyle çýkýnca kýndan
Güneþ kalbe daldý, ýþýðým söndü.

Yarýnlar karanlýk, þimþek çakmýyor
Gösterdiðim yöne kimse bakmýyor
Okyanus bekliyor, nehir akmýyor
Güneþ, çýkmaz faldý, ýþýðým söndü.

Sarsýlmaz bir iman, merak da vardý
Sýrat üzerinde durak da vardý
O/Nur çaðýrmýþtý, Burak da vardý
Güneþ geri kaldý, ýþýðým söndü.

Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın: