Caný yanmýþ, Kanadý kýrýlmýþ kuþ gibiydi. Denize açýlmýþ,sandallar misali. Dalgalara göðüs germiþti. Sandal içindeki aþklarý. Su almasýn ama. Yenik düþmüþlerdi azgýn dalgalara. Deniz suyu yakýp kavurmuþtu. Yeni yeþermiþ aþklarýný. Zaman su gibi akýp gitmiþ. Günler aylarý,aylar yýllarý kovalamýþtý. Baharda açan çiçekler arasýnda. Yeniden yürekte bir sýcaklýk. Adýný koyamamýþtý ilk baþta. Yoksa yeniden aþk kapýyý mý çalmýþtý. Ýçinden hayýr olmaz diyordu. Yeni kurtulmuþtu aþk bataðýndan. Ta içinde derinlerde bir korku. Yeniden acý çekmek istemiyordu. Ama yinede güzeldi. Yaþadýðý anlar saatler günler. Ama için içini yiyordu. Ya yine ayný þey olursa.. Evet o kararsýzdý.. Aþýk olmaktan korkuyordu.
Bayram Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahzun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.