Bir öfkenin içine düþürdüm yüreðimi.
Uzattým gökyüzüne çaresiz ellerimi
Bana yardým et diye yalvardým da tanrýya
Býrakýverdi beni alýverdi alaya.
Gökyüzünden yaðmurlar boþandýrdý üstüme
Rüzgârlarý estirip savurdu düþlerime.
Baðýrmak istiyorum hoyratça ufuklara
Aðlamak istiyorum çýlgýnca acýlara.
Benden yana deðilsin tanrým ben ne yapayým.
Hangi düþüncelerle hangi yola çýkayým.
Þimþekler gözlerimde çakýyor çakmak çakmak
Aklým karma karýþýk oldum bende bir ahmak
Ateþ gibi yanýyor yüreðim kýzgýnlýktan.
Bu öfkenin peþinde koþup yuvarlanmaktan
Ýsyan ediyorum ben bu kalpsiz insanlara.
Güvenim hiç kalmadý ne dosta dostluklara
Sevgiyle uzattýðým ellerden gördüm yalan
Yüreðim her gün biraz, daha oluyor talan
Acý ve üzüntüdür bana geriye kalan
Gözlerimdeki yaþtýr, benim baðrýma dolan
GÜLAY BÝRKL
Çýðlýðýn Adýmlarý Þiir Kitabý - s, 60